Stine Jensen werpt een filosofische blik op vallen en opstaan in het onderwijs. Ze pleit voor meer ruimte voor verwondering, reflectie en kritisch denken, juist in een tijd waarin veranderingen elkaar snel opvolgen. Filosofie, zegt ze, is geen luxe, maar een noodzaak om jongeren op te leiden tot betrokken burgers die leren omgaan met onzekerheid en complexiteit.

• Hoe stimuleer je bij leerlingen en studenten het denken over zichzelf, de ander en de wereld?
• Waarom zijn verwondering en twijfel onmisbaar in een veranderende samenleving?
• Welke rol speelt de docent in het aanwakkeren van nieuwsgierigheid en moreel besef?
• Hoe maken we filosofie vanzelfsprekend in plaats van aanvullend?

John Hattie liet met zijn onderzoek naar ‘Visible Learning’ zien wat écht werkt om leerprestaties te verbeteren, met data en effectgroottes als hulpmiddel. Zijn werk gaf onderwijsprofessionals wereldwijd meer grip op hun onderwijs en versterkte het gesprek over onderwijseffectiviteit. Maar in een snel veranderende samenleving roept dat nu de vraag op: hoe voer je als onderwijsprofessional de dialoog over wat leren vandaag écht zou moeten betekenen voor je leerlingen en studenten én voor jezelf? 

• What is the place of learning, the teaching of learning strategies, and developing the teachers concept of learning? 
• Should teachers have a theory of learning to sit along their theories of teaching?
• What does the research identify as the optimal strategies of learning that leads to enhanced achievement and engagement effects?
• How has the model of Visible Learning been enhanced over the past few years?

Vorming, vrijheid en verantwoordelijkheid. Hoe kunnen we het onderwijs zó vormgeven dat het leerlingen en studenten niet alleen iets leert, maar ook echt iets doet met wie ze zijn en willen worden? Gert Biesta stelt niet de vraag hoe we het beste leren, maar waartoe we onderwijs geven. Met zijn bekende indeling van kwalificatie, socialisatie en subjectificatie pleit hij voor onderwijs dat niet alleen kennis en vaardigheden overbrengt, maar ook bijdraagt aan de vorming van kritische, verantwoordelijke en betrokken burgers.

Zijn visie roept vragen op die haaks kunnen staan op het dominante denken in effectiviteit en meetbaarheid:

• Waarom zijn scholen en leraren belangrijk in het tijdperk van leren?
• Wat zou het betekenen als leraren opvoeders zouden zijn in plaats van instructeurs?
• Wat zijn de doelen van onderwijs en waarom zijn die belangrijk?
• Hoe kunnen we ervoor zorgen dat leerlingen subjecten kunnen zijn in plaats van objecten?

“AI gaat het onderwijs revolutionair veranderen”, dat horen we de hele tijd, maar wat is AI, en wat is precies dat onderwijs dat gerevolutioneerd moet worden? Leraren doen van alles en nog wat, van het bellen van ouders en het plannen van schoolreisjes tot het geven van cijfers en het pedagogisch handelen. De focus op AI en de taken die een AI “kan” uitvoeren, zoals cijfers geven en PowerPoints maken, creëert een beeld van de taken van de leerkracht dat smal en kil is. Deze keynote van Felienne Hermans, hoogleraar informatica-didactiek, stelt de vraag: wat verliezen we als we AI in het onderwijs gebruiken? En wat betekent dat voor andere soorten werk?

Leren én menswording, systeem en vrijheid. Wat vinden we écht belangrijk in het onderwijs van morgen en hoe geven we daar vorm aan.